Domy podcieniowe

Dom podcieniowy – typ dużych wiejskich budynków mieszkalnych, z charakterystycznym wielosłupowym podcieniem wysuniętym przed zasadniczą część budynku.
Mają one zazwyczaj konstrukcję szkieletową z drewna, wypełnioną czerwoną cegłą lub otynkowaną. Liczba słupów w podcieniu może być różna; istnieje przekonanie o związku ich ilości z zamożnością gospodarza. Budynki podcieniowe pojawiły się na ziemiach polskich wraz z falą osadnictwa mennonickiego i olęderskiego z XVI i XVII wieku (wspólnota mennonicka opuściła Holandię w wyniku prześladowań religinych). Większość do dzisiejszego dnia istniejących domów podcieniowych pochodzi z XVIII i początku XIX wieku.
Ślady budownictwa podcieniowego występują w szerszym zakresie na obszarze Żuław Gdańskich i Żuław Wiślanych. Domy podcieniowe znajdują się m.in. w Bystrzu, Drewnicy, Gniaździewie, Kaniczkach, Kleciu, Kławkach, Koszwałach, Koźlinach, Krępcu, Krzywym Kole, Lasowice Małych, Lasowicach Wielkich, Lipince, Lubieszewie, Marynowach, Mikoszewie, Miłocinie, Nowej Cerkwi, Nowej Kościelnicy, Nowym Dworze Gdańskim, Nowym Stawie, Obrzynowie, Orłowie, Osicach, Ostaszewie, Ostrowitym, Pordenowie, Różynach, Silnie, Steblewie, Stogach, Świerkach, Trutnowach, Złotowie, Żuławkach.